Афганистан болит в моей душе

С 9  по 14 февраля 2015 года в нашей школе  в классах проходили мероприятия, посвящённые выводу советских войск из Афганистана.  В школе прошла  встреча с воином-интернационалистом Головачом В.С., который работает у нас в школе рабочим. Василий Сергеевич рассказал об учёбе в школе, службе в армии и  работе в Ивацевичском РОВД.

А 15 февраля в сельском Доме культуры прошёл вечер памяти воинов-интернационалистов, в котором принимали участие ученики и учителя школы. Л.М.Милевская прочитала своё стихотворение, которое она назвала “Афганистан”.

                                                       Афганістан

( З успамінаў воіна-інтэрнацыяналіста)

Афганістан, Афганістан, Афганістан…

Для нас усіх далёкая краіна.

А колькі ў Беларусі ёсць сямей,

Не дачакалі што адтуль ці мужа, ці дачку, ці сына.

Афганістан баліць у маёй душы.

І колькі б год не згінула ў вяках,

Ён будзе паўтараць мне: “Ты раскажы

Аб баявых нашых таварышах-сябрах.

Ты раскажы, мой брат, пра нас.
Пра нашу службу, вернасць і прысягу,

Пра мужнасць, абавязак, гераізм,

Пра салідарнасць, сціпласць і адвагу.

Не ўсе нашы сябры вярнуліся дамоў,

Не ўсе пабачылі ізноў Радзіму,

Але мы выканалі наш салдацкі доўг,

А па-другому жыць было нам немагчыма”.

Афганістан, Афганістан, Афганістан…

І колькі год на свеце жыць я буду,

Афганістан. Афганістан, Афганістан,

Цябе і ў страшным сне я не забуду.

Я не забуду твары баявых сяброў,

Я не забуду горы, кішлакі і перавалы.

Я не забуду горкі дым вайны і кроў…

Матуліну любоў, што нас ад смерці зберагала…

І хоць прайшла ўжо чвэртка веку,

І юнакі не паміраюць на вайне ад ран,

Я не забуду, помніць буду я давеку

Далёкі і крывавы той Афганістан.

Минутой молчания присутствующие почтили память погибших на войне в Афганистане.